Zachte landing bij een fijne werkgever

Diana kreeg als kind een gigantische schommel tegen haar hoofd. Ze liep een scheur in haar schedel en een hersenkneuzing op. Met de gevolgen van dat letsel leeft ze elke dag. Fijn contact met zorgverzekeraar De Friesland maakte dat ze juist daar graag wilde werken. “Ik heb mijn plekje hier gevonden. Ik krijg veel steun van de teammanager en de collega’s. Ik mag even pauze nemen als het ‘teveel’ wordt. Er zijn coaches, mensen om te helpen met de opleidingen en er is een vraagbaak waar ik altijd terecht kan.”

Het verhaal van Diana begint als ze vier is en in een pretpark een schommel tegen haar hoofd krijgt. “Ik zag mijn vader nog, maar daarna is het één groot donker gat”, zegt ze. Ze heeft een scheur in haar schedel en een hersenkneuzing en ze ligt een tijd in het ziekenhuis. “Ik weet er niets meer van. Maar met de gevolgen van het letsel leef ik elke dag.”

Niets gevaarlijks doen

De functies van haar rechterhersenhelft werken minder goed dan die van de linkerhelft. “Ik heb twee keer over al mijn zwemdiploma’s gedaan. Mijn rechterbeen zwabbert een beetje en mijn rechterarm was vaak uit de kom. Daarom mocht ik als jong kind nooit meedoen met de gymnastiekles; ik mocht niet klimmen en klauteren. Kortom, ik mocht niets gevaarlijks doen. Dan voel je je als kind wel snel buitengesloten.”

Kort contract

Haar leerkrachten op de basisschool vertelden haar ouders dat Diana nooit zo zou kunnen leren als de andere leerlingen. “Ze zeiden ‘misschien haalt ze de huishoudschool’.” Toch haalde Diana op de Mavo mooie cijfers en ging ze daarna naar de Koninklijke Militaire School. “Ik zou Sergeant aan- en afvoertroepen worden na 12 maanden, maar ik zakte op sport. Want klimmen en klauteren….tja…..dat heb ik in mijn jeugd niet geleerd. Ook had ik best moeite om dingen te onthouden, dus het leerwerk kostte mij meer energie en tijd. Na de KMS deed ik een kort contract voor vrouwen. ”

ADHD

Na die periode verhuisde Diana van Sneek naar Otterlo en werkte ze als kamermeisje en in de bediening bij verschillende horecagelegenheden. Later voer ze zestien jaar mee met een nieuwe partner op een vrachtschip. “Dat liep heel plotseling stuk, waardoor ik letterlijk en figuurlijk op straat stond.” Diana vertelt dat ze zich altijd al afvroeg waarom zij toch zo anders was dan haar leeftijdgenoten. “Mijn ouders konden het me niet vertellen. Mijn moeder is overleden en mijn vader weet het niet meer. Ik kwam bij een psychiater terecht die vaststelde dat ik ADHD heb. Eindelijk een verklaring voor veel van mijn ‘afwijkende’ gedrag, naast het letsel van de klap met de schommel. Dat laatste zorgt er ook voor dat ik me slechts flarden van mijn jeugd herinner; een heel leuk familieweekend en dat mijn hondje dood ging. Het zijn enkele hoogte- en dieptepunten die ik nog weet. De rest is zwart.”

Goeie pitch

Diana is nu 53 en werkt bij zorgverzekeraar De Friesland. “Mijn dochter werkte bij de GGD en dat werk leek mij heel leuk. Ik werd aangenomen (via een uitzendbureau) om een achterstand in dossiers weg te werken. Het ging om 2000 open dossiers betreffende bron- en contactonderzoek. De achterstand werd snel ingelopen, dus toen was ik weer zonder werk. Enige tijd daarna belde ik De Friesland – iets over een rollator voor mijn vader – en ik werd zo prettig te woord gestaan dat ik meteen haar baan wilde. Er bleken vacatures te zijn, dus ik ging solliciteren via het uitzendbureau dat daarmee belast was. Mijn pitch ging super en ik mocht aan de opleidingen beginnen. Ik ben beter in leren door doen, dan in leren door lezen. En hoewel ik vaak op eigen verzoek ‘apart’ zat van de anderen tijdens de opleidingen, heb ik ze wél allemaal gehaald. Hopelijk krijg ik op termijn een vast contract bij De Friesland. Toen ik daar net begon, had ik een gesprek met een mevrouw van het HERSENSZ-project. In dit project leren mensen om te gaan met niet aangeboren hersenletsel. Door dit gesprek ging er een wereld voor me open. Mijn ‘rare’ gedrag kreeg opeens een verklaring.” 

Pauze

Diana is duidelijk enorm blij in en met haar baan. “Ik heb mijn plekje hier wel gevonden. Ik krijg veel steun van de teammanager en de collega’s.  Ik mag even pauze nemen als het ‘teveel’ wordt. Er zijn coaches, mensen om te helpen met de opleidingen en er is een vraagbaak waar ik altijd terecht kan.” Diana werkt nu 32 uur, verdeeld over 4 dagen.

Tips voor werkgevers en leidinggevenden

“Geef af en toe eens een bevestiging dat uw medewerker het goed doet en vraag ook af en toe eens hoe het met hen gaat. “

Tips voor lotgenoten

“Je kunt meer dan je denkt. Wees open over je niet aangeboren hersenletsel, een ander kan niet zien wat er met jou aan de hand is. En, geef jezelf af en toe een schop onder je ….”

lees het verhaal van Miriam